vrijdag 20 februari 2009

Nep is goed

Is namaak erg, zo kan je je afvragen. Kennelijk wel. Regelmatig zien we beelden van trotse wetsdienaren die grote bergen buitgemaakte nep-dvd’s, nep-parfum of nep-sportartikelen in een vuilverbrander of onder een stoomwals gooien. Dat zal ze leren, die vuile merkpiraten!

Maar voor veel mensen is nep helemaal niet erg. Grote delen van Aziƫ en Afrika hebben dagelijks goed te eten door de productie en de verkoop van nagemaakte artikelen van topmerken. Het zal ze niet rijk maken, maar je moet toch echt een behoorlijke vakman zijn wil je een niet van echt te onderscheiden Rolex Submariner in elkaar kunnen prutsen. En vakmannen verdienen hun boterham wel, dat is overal hetzelfde.

En dan hebben we het natuurlijk nog niet over de tussenhandel die al die prachtige namaak met gevaar voor eigen leven hier moet krijgen, laat staan over de duizenden verkopers die behangen met glimmende schijnwelvaart in het westen hun kostje bij elkaar scharrelen. Het is een hele industrie, die namaak, en het geld dat er verdiend wordt is echt.

Is het dan slecht voor de kopers van die nepspullen? Niet per se. Iedereen die voor een paar tientjes een Gucci-tas of een klokje van Cartier koopt weet echt wel dat het geen echte is. En dat de garantie ophoudt bij de deur. Wie desondanks toch zo’n uitgave doet en zich voor weinig even miljonair kan wanen is niet noodzakelijkerwijs een gedupeerde. Sterker nog. Waarschijnlijk is zo iemand gewoon blij met zijn mooie namaak.

Voor wie is het dan erg, die namaak? Voor de industrie? Voor de fabrikanten, de patenthouders, de ontwerpers van die dure, geplagieerde nepartikelen? Zouden die er nadeel van ondervinden? Je zou denken van wel. Maar denk eens door. Het feit dat je spullen nagemaakt worden bevestigt dat ze goed, waardevol en begerenswaardig zijn. Goeie reclame, dus. En dat ze omzetverlies lijden door de verkoop van namaak geloof ik niet. De kopers van nep hebben heus geen geld voor echt, en de kopers van het echte spul zouden nog niet dood gevonden willen worden met een nepartikel.

Eigenlijk is alleen die laatste groep, de kopers van het echte spul, gedupeerd. Zij hebben diep in de buidel getast voor een artikel dat zo op het oog ook door minder gefortuneerden gekocht en gedragen kan worden. Weg exclusiviteit. En dat doet pijn in de portemonnee. Maar gek genoeg heb ik daar dan weer weinig medelijden mee.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten